Schotten in de sneeuw

De afgelopen tijd is er hier in Twente een hoop sneeuw gevallen. Het landschap is veranderd in een sprookjesachtig beeld. Natuurlijk wil je als fotograaf dan naar buiten om foto's te maken. Maar wat ga je dan fotograferen? Landschap of vogels in een winterse setting, tja wel moeilijk soms... Iedereen heeft dat wel eens denk ik. Ik besloot om naar het natuurgebied het 'Witte veen' bij Buurse te gaan om daar de aanwezige schotse hooglanders te fotograferen. Vooral nu er een dik pak sneeuw ligt komt de 'oerkracht' wat deze beesten uitstralen helemaal tot z'n recht. Ik moet dan gelijk denken aan opnames van muskusossen in winterse omstandigheden in de Dovrefjell te Noorwegen, die ik gezien heb op internet. Maar nu kun je dichter bij huis ook zulke opnames maken. Dus ik heb me goed warm aangekleed en mijn cameraspullen gepakt en richting het Witte veen gereden. Eenmaal daar aangekomen moest ik de schotse hooglanders nog wel even zoeken, want ze kunnen zwerven door het hele gebied. Het zat me gelukkig mee zodat ik tijd kon besparen met zoeken. Medewerkers van Natuurmonumenten hadden net de dieren bijgevoerd met een hooibaal, waardoor enkele exemplaren mooi dichtbij kwamen. Zo dichtbij, dat ik enkele portret opnames kon maken met mijn 10-20mm groothoeklens! Was best wel even wennen in het begin om zo'n 20cm van zo'n imposant dier te staan. De dieren zagen er wel fraai uit zo met die met ijs en sneeuw bedekte vacht.

Lynxen en Wolven in de sneeuw

Afgelopen week is dan toch echt de winter begonnen. De temperatuur daalde onder het vriespunt en het sneeuwde behoorlijk. Dit zijn dan mooie tijden voor de fotograaf om er op uit te gaan. Zo ben ik op pad gegaan om lynxen te fotograferen in de sneeuw. Natuurlijk geen wilde, want dan moet ik toch wel een heel eind rijden, maar dieren in gevangenschap. Normaal fotografeer ik het liefst wilde dieren, maar voor sommige soorten zoals de lynx kun je niet anders. De bestemming was Duitsland en niet het bekende Bayerische Wald, maar Granat Wildpark bij Haltern dat een stuk dichterbij huis ligt. Het is niet te vergelijken met het Bayerische Wald, maar je kunt je er wel vermaken. De lynxen hadden jongen, wat natuurlijk leuke momenten opleverd. Ze zitten achter tralies, wat natuurlijk niet echt optimaal is om goede opnames te maken. Maar door een goede achtergrond te kiezen en met klein diafragma te werken kun je wel tot goede resultaten komen. Bij aankomst lagen ze allemaal lekker tegen elkaar aan te slapen, zoals katten dat vaker doen. Maar na een uurtje wachten kwam er dan toch nog beweging in de groep en gingen de speelse jonge lynxen ravotten. Dit zijn mooie momenten om te zien en ik heb geprobeerd daar een aantal opnames van te maken.Wel moeilijk omdat de actie snel gaat en de lichtomstandigheden niet erg gunstig waren.De meeste opnames kon ik na het zien thuis op de pc zo in de prullebak gooien. Veelal was de achtergrond slecht of zat er weer een irritante tak of ander obstakel in beeld. Maar uiteindelijk kon ik er toch een paar gebruiken waarvan hier enkele voorbeelden. Ook kon ik enkele opnames maken van wolven die net twee weken in hun nieuwe verblijf zaten. Ik had het geluk dat tijdens mijn bezoek de begeleider van de wolven aanwezig was die ze ging voeren. Ik mocht met hem binnen de omheining staan en kon zo enkele opnames maken van deze prachtige dieren. Het verblijf is ook nog maar net geopend en de aanplanting moet nog vorm krijgen. Al met al was het een koude maar leuke dag in het wildpark. Alle opnames zijn gemaakt met de Canon 7D en 500mm F4 vanaf statief met schommelkop.

Uitwaaien op Texel

Het weekend van 12 t/m 14 november stond het jaarlijkse uitje met de VWG Losser weer op het programma. Voor de 2e keer werd Texel gekozen als bestemming, vanwege de vele soorten vogels die je hier in de trektijd kunt waarnemen. En als fotograaf kun je je op Texel ook uitleven. Fraaie landschapsopnames kun je hier maken en natuurlijk de vogels die je hier ziet vormen een onderwerp. Ik had een auto gehuurd zodat ik mooi rustig mijn gang kon gaan op het eiland en de vogelaars ongestoord hun waarnemingen konden doen. Zij struinen het hele eiland af om zo veel mogelijk soorten te zien. Als fotograaf wil je juist lekker rustig wachten op de dingen die komen gaan. De weersvoorspellingen waren niet al te best voor het weekend. Vooral voor vrijdag werd hevige storm voorspelt die gepaart gaat met de nodige neerslag en harde wind. Later zou de wind in kracht afnemen en er zelfs ruimte zijn voor de zon! Op de heenweg zijn we langs de Friese meren gereden om de daar aanwezige kleine rietganzen te zien.In de buurt van Oudega spotte ik een grote groep kleine rietganzen en kolganzen in een weiland.


Nadat ik enkele opnames gemaakt had van deze wintergasten ben ik maar weer verder gereden over de afsluitdijk om in Den Helder de veerboot naar Texel te nemen. Inmiddels hoorde ik op de radio dat de oa veerdienst naar Terschelling uit de vaart was genomen vanwege de storm die over Nederland raasde. De overtocht naar Texel viel achteraf wel mee. Eenmaal op het eiland aangekomen maar gelijk doorgereden naar onze uitvalsbasis in Den Burg. Met de VWG hadden we daar een onderkomen afgehuurd. Zaterdag vroeg er op uit gegaan om landschapsopnames te maken tijdens de zonsopgang. De zon zat helaas achter een dik wolkendek, maar heb toch nog wel enkele opnames kunnen maken op het strand bij de vuurtoren en bij de Volharding.

Ondanks de zeer harde wind heb ik toch een paar opnames gemaakt vanaf het strand. Zo kon ik mooi grote mantelmeeuwen fotograferen boven de branding. Ook liepen er een paar drieteenstrandlopers die ook zichtbaar moeite hadden met de harde wind. Na een tijdje werd het mij ook te gortig en om mijn apparatuur niet helemaal te laten zandstralen ben ik weer terug gegaan naar de auto.



Natuurlijk werden de bekende fotoplekken als Ottersaat, Dijkmanshuizen, De Petten en Wagejot niet overgeslagen. Hier kon je mooi de vele soorten eenden fotograferen zoals de: wintertaling,smient,slopeend en bergeend. Bij Waal en Burg kon ik nog genieten van een slechtvalk die aan het jagen was. Ook was het prachtig om te zien hoe duizenden goudplevieren over het eiland vlogen. Kortom het was weer een geslaagd weekendje weg met de VWG.

Ze zijn er weer !

De kraanvogels, onderweg van hun broedtplaatsen naar hun overwinteringsgebieden, maken vele duizenden kraanvogels een pauzestop in de Diepholzer Moorniederung. Dit is een goede plek relatief dicht bij huis om deze prachtige vogels te observeren. Elk jaar in de herfsttijd is het weer een belevenis om de grote groepen kraanvogels van de overnachtingsplaatsen in de veengebieden naar de fourageerplaatsen rond de akkers te zien vliegen. Vooral bij zonsopkomst is het een prachtig schouwspel om de grote groepen kraanvogels te observeren, helemaal wanneer de lucht ook nog fraai gekleurd is door het eerste zonlicht. Ook het geluid dat ze produceren maakt het een belevenis. Ook dit jaar wil wil ik deze gebeurtenis niet missen en check ik dus eind oktober al de website van de Diepholzer Moorniederung waar alle informatie opstaat. Toen er vorige week zo'n 30.000 geteld waren begon mijn bloed dan ook weer sneller te stromen en ging dan ook weer een kijkje nemen. 'S morgens zeer vroeg mijn spullen gepakt en op pad gegaan om voor zonsopgang op mijn fotostek te zitten. Had namelijk al de vorige keer een paar plekken op mijn GPS gezet, zodat ik niet in het donker hoef te zoeken. Kraanvogels zijn erg schuw en dus moet je al op je plek zitten voordat ze komen, anders maak je geen kans. Eenmaal op de plek aangekomen kwam ik tot de ontdekking dat het mais nog op de akker stond. Dus moest ik improviseren. Ik had nog een minuut of tien voordat de zon opkwam om een alternatief te zoeken. Een kilometer verderop ben ik maar gaan zitten onder een camouflagenet in een sloot, die al redelijk vol stond met water... Ondanks de redelijk goede weersverwachtingen viel een mooie zonsopgang tegen. Er kwam wat sluimerbewolking opzetten wat ook gevolgen had voor de belichting. Ik had mijn 1.4x converter namelijk ook nog voor de 500mm lens geschroeft, dus moest ik mijn iso instelling wat verder omhoog schroeven. En zo kon ik mijn eerste opnames van de kraanvogels maken die dag. Toen na twee uurtjes zitten de kraanvogels werden verstoord door een fietser met hond kon ik mijn spullen weer bijeen pakken en teruglopen naar de auto. De rest van de dag heb ik nog enkele opnames kunnen maken vanuit de auto. Dit is ook een goede manier om deze schuwe vogels te fotograferen. Meestal als je rustig aan komt rijden, blijven de kraanvogels wel staan, maar als er eentje opvliegt gaat de rest van de groep ook. Je wilt dat juist voorkomen omdat ze dan onnodig energie verliezen. Deze hebben ze juist nodig om de volgende reis te maken naar hun overwinteringsgebieden. In de loop van de dag werd het weer minder en begon het zelfs te regenen. Toch heb ik nog een aantal opnames kunnen maken waar ik tevreden mee ben en hier met jullie wil delen. Inmiddels zijn er al zo'n 50.000 kraanvogels in de Diepholzer Moorniederung, maar gezien de weersverwachting is een tweede bezoek nog niet aan de orde en zal ik het voorlopig met deze opnames moeten doen.

Luipaard

We zijn nu al zo’n maand terug van onze Zuid Afrika reis en het is voor mij nog steeds nagenieten. Zit natuurlijk menig uurtje achter de pc om al het beeldmateriaal te bekijken, sorteren en te bewerken. Onscherpe en verkeerd belichte opnames verdwijnen gelijk in de prullenbak. Soms moeilijk om te kiezen welke opnames je houd en welke je weggooit. Je hebt tenslotte niets aan 20 dezelfde opnames van een impala of olifant. Je bewaart dan alleen die opnames die het verschil maken. Anders heb je ook binnen de kortste keren je harde schijf vol….
Bij het zien van al die opnames droom je vaak even weer weg en beleef je de momenten opnieuw. Alleen de geluiden van de dieren en vogels etc. mis je dan even. Dat is vaak net dat beetje extra aan zo’n beleving. Er gaat tenslotte niets boven het invallen van de duisternis dat gepaard gaat met brullende leeuwen! Wat ook zo’n indruk op mij maakte was het zien van een jagende luipaard. Een luipaard stond boven aan mijn lijstje van de Afrika dieren die ik graag een keer wilde vastleggen. Vooral de prachtige huidskleuren en tinten spreken mij erg aan. Nou die wens is in vervulling gegaan!
We hadden een overnachting geboekt in de Elephant Plains Game Lodge. Deze lodge ligt in het Sabi Sands Game Reserve in het Kruger NP. Het Sabi Sands Game Reserve staat bekend om de regelmatige waarnemingen van de luipaard. Tijdens een ochtend gamedrive door dit gebied spotte een mede reiziger in onze landrover een luipaard die in het hoge gras stond. De ranger en tracker hadden haar niet gezien. Een haar, want het was een vrouwtjes luipaard gezien het kleinere formaat. Een mannetje is veel groter en forser. Dan pas valt het je op hoe goed de camouflage werkt van dit dier. Het gaat volledig op in de omgeving. Vooral nu het winter is en dus de meeste vegetatie geel/bruin van kleur is. Ze was op jacht zo te zien volgens de ranger, gezien haar manier van lopen en lichaamshouding. Haar staart beweegt constant en ze stopt regelmatig om haar zintuigen te gebruiken om een prooi op te sporen. Op gepaste afstand volgden we haar een tijdje en ik kon dus zo een aantal opnames maken van dit geweldige dier. Ze trok zich totaal niets aan van onze aanwezigheid. Gelukkig waren we ook de enigste auto ter plekke. Het voordeel van deze rangers is dat ze enige ervaring hebben met het meenemen van fotografen, dus ze proberen ervoor te zorgen dat de auto gunstig staat t.o.v. het dier rekening houdend met het licht,achtergrond en afstand. Dit luipaard had het voorzien op een groepje impala’s, die totaal geen notie hadden van haar aanwezigheid. Zelfs niet toen ze de groep op een meter of 30 benaderd had. Mooi om te zien hoe ze de groep impala’s besluipt. Met een omtrekkende beweging tegen de wind in natuurlijk, anders ruiken de impala’s haar alsnog. Toch kwam het niet tot een aanval en liet ze de groep impala’s met rust. Om dit allemaal ‘live’ mee te maken is echt een geweldige belevenis. Het bloed ging dan ook echt wel wat sneller stromen… Eenmaal terug bij de lodge en met een paar volle geheugenkaarten rijker smaakte het ontbijt dan ook voortreffelijk!

King of the Castle

Het laatste deel van onze reis door Zuid Afrika hebben we besteed in het Giants Castle Nature Reserve, gelegen in de Drakensbergen in de provincie KwaZulu-Natal. De Drakensbergen zijn een ‘World Heritage Site’ en bestaan uit diepe valleien, rotsformaties, bergen en watervallen. Hier kun je natuurlijk prachtig wandelen en je kunt genieten van geweldig mooie uitzichten. Ook kun je hier een bezoek brengen aan de beschilderde rotsformaties van de San mensen die hier in een ver verleden woonden.
Het natuurreservaat is tevens de thuisbasis van de eland en van de zeer bedreigde lammergier. Om van deze prachtige vogelsoort te kunnen genieten, hebben we een paar nachtjes in dit reservaat geslapen. Het kamp is voorzien van een restaurant, een winkel en natuurlijk chalets voor de gasten, maar het belangrijkste is de hoofdattractie “het gierenrestaurant.” Dit is een in de bergen gelegen observatiehut waar men kadavers in de buurt legt om de gieren te voeren, de kans om Lammergieren te zien is dus groot. Ook kun je hier kaapse gieren, zwarte arend, en jackhals buizerd aantreffen.
De hut is geopend van april t/m september en om een plekje te bemachtigen is geluk en geduld nodig. Je moet je namelijk inschrijven op een wachtlijst, want de belangstelling is groot onder fotografen en vogelaars. Ik had geluk, want er was nog een dag beschikbaar in de periode dat ik in Zuid Afrika was. Dat was wel de laatste dag van onze vakantie, de dag van vertrek dus.
Omdat we pas om 22.30 uur vlogen en de afstand Giants Castle – Johannesburg iets meer dan 400km rijden is hebben we besloten deze buitenkans niet te laten schieten. Ik was pas heelmaal gerustgesteld toen de bevestiging per fax binnen was. Thuis had ik, op internet, al een aantal prachtige opnames gezien van o.a. lammergieren, kaapse gieren en zwarte arend en nu kreeg ik die gelegenheid ook!

De weg naar het Giants Castle Nature Reserve is een avontuur op zich. De route voert je langs bergen en valleien die je een prachtig uitzicht bieden. Onderweg kom je ook langs diverse Zulu dorpjes die ver van de bewoonde wereld af liggen. De weg is geasfalteerd, maar je moet regelmatig grote gaten ontwijken om geen schade aan de auto te krijgen. Ook moet je vaak uitwijken voor loslopend vee of spelende kinderen.
Eenmaal aangekomen in het kamp, hebben we onze chalet opgezocht. Deze lag op een prachtige locatie met een fraai uitzicht op Giants Castle vanaf de veranda. Hier hebben we nog gezeten tot de zon achter de bergen verdween.

Uitzicht op Giants Castle vanaf de veranda tijdens zonsopkomst

De volgende dag hebben we de rotstekeningen van de San mensen bezocht en een wandeling gemaakt door het gebied. Onderweg genoten van de prachtige uitzichten en zelfs een aantal elanden gespot.
‘s Avonds hebben we onze tassen gepakt voor de terugreis en de accu’s opgeladen van de camera’s. Vroeg naar bed, want we worden ’s morgens om 06.00u opgehaald.
De volgende morgen bracht een ranger ons naar de observatiehut, deze bevindt zich op 1850 meter hoogte. Met een 4x4 terreinauto reden we langzaam over de steile weg naar boven over keien en stenen. Na drie kwartier rijden kwamen we dan eindelijk bij de hut aan, gelijk zag ik al een juveniele lammergier zweven en een kaapse gier bij een, door de rangers, neergelegd kadaver zitten. Deze vloog gelijk weg toen we de auto uitstapten.
Met de ranger afgesproken dat we tussen 10.30u en 11.00u weer opgehaald wilden worden, zodat we nog tijd over hebben voor de terugrit naar Johannesburg (we konden dan een goede 4 uur in de hut verblijven en het licht zou tenslotte alleen maar harder, dus slechter worden).




De hut gaat op in de rotsen, waar deze half ingebouwd is. De hut is comfortabel ingericht, er staan stoelen en is van binnen geheel gestoffeerd, de ramen zijn gemaakt van spiegelglas, waardoor de dieren dus niet naar binnen kunnen kijken. Er zijn gaten aangebracht waar je de lens door kunt steken. Er is ruimte voor zo’n 6 fotografen, maar ze laten er in principe maar 4 personen toe zodat je dan meer ruimte en comfort hebt. Het uitzicht is geweldig, voor je ligt een rotspartij, waar ook een kadaver neergelegd is en dan kijk je zo de diepte in. Op de achtergrond zie je de indrukwekkende Drakensbergen.

uitzicht vanuit de observatiehut


Snel mijn camera opgesteld en al gauw zag ik de eerste gieren rond cirkelen. Op thermiek vlogen ze rondjes om de observatiehut. Het waren 2 lammergieren en wel een volwassen exemplaar en een juveniel. Geweldig om deze prachtige vogels van zo dichtbij te zien en te fotograferen en dan ook nog in zo’n prachtige omgeving. Voor mij absoluut de koning van het Giant Castle Nature Reserve! Vooral rekening houdend dat deze soort ernstig bedreigd is. Ze kwamen soms echt dichtbij en keken duidelijk naar het kadaver. Helaas kwam het niet tot een landing van een lammergier, maar ik heb wel een aantal mooie opnames kunnen maken. Ook kwamen er een aantal kaapse gieren op bezoek. Man wat een imposante beesten zijn dit zeg! Met een spanwijdte van zo’n 3 meter zijn dit wel echte giganten! De kaapse gieren kwamen wel op het kadaver af, wat weer prachtige actieshots opleverde. Ook kwam het tot enkele gevechten onderling, want er zit een hiërarchie in zo’n groep. Ook bezochten enkele raven de plek. Als je zo bezig bent vliegt de tijd voorbij en al gauw schiet je zo een aantal geheugenkaarten van 8Gb vol. Om iets over half elf kwam de ranger ons weer ophalen en kon de hobbelige terugrit weer ingezet worden. Nog nagenietend van al dit moois reden we weer naar Johannesburg terug om ons vliegtuig te halen voor de terugvlucht naar Dusseldorf.




Kaapse gieren





Lammergieren

Meer opnames zijn te zien op mijn website.

Safari in het Kruger NP

Het voordeel van een bezoek aan het Kruger NP is dat je het park met je huurauto kunt bezoeken. Dus kun je zelf bepalen hoe je gaat rijden, waar je heen gaat en hoe lang je stopt om bij gespotte dieren je foto’s te maken. Dit is natuurlijk als je wilt fotograferen wel een voordeel. Ook kun je zodien het mogelijk is je auto in de goede positie zetten om een goede achtergrond te kiezen of voor een juiste lichtval. Na mijn eerdere eigen ervaringen en het lezen van websites van Afrikagangers heb ik een raamstatief aangeschaft om vanuit de auto met een 500mm telelens en camera te kunnen fotograferen. Ik heb gekozen voor het Eckla-Eagle raamstatief dat verkrijgbaar is bij Han Bouwmeester. Thuis had ik het raamstatief al met succes uitgeprobeerd in mijn Opel Corsa. In Zuid Afrika hadden we een Toyota Yaris ter beschikking. Het raamstatief kon zonder veel moeite gemonteerd worden op de autodeur, zonder deze te beschadigen. Wel was het even passen en meten met de schommelkop en camera om nog verantwoord de auto te besturen. Dit was goed te doen en de maximum snelheid in het park was toch 50km/h op asfaltwegen. Ook heb ik gebruik gemaakt van de rijstzak, maar de meeste beelden heb ik toch geschoten met het raamstatief omdat het veel stabiliteit en flexibiliteit biedt. Vooral als de dieren bewegen kun je rustig met je camera het onderwerp volgen. Ook wanneer er bv een roofvogel in de boom zat biedt een schommelkop gemonteerd op een raamstatief veel voordeel. Je hebt veel meer flexibiliteit en heb dus meer kans op scherpere foto’s.


raamstatief met Canon 7D en 500mm F4

Zo heb ik opnamen kunnen maken van een Verreaux-oehoe die in de schemering mooi op een tak zat met 1/18 sec. Bij deze wil ik nog een aantal opnames met jullie delen die ik gemaakt heb tijdens ‘onze safari’. Wij verbleven in de volgende rest-kamps: Berg en Dal, Crocodile Bridge en Skukuza. Lower Sabie zat helaas al helemaal vol tijdens ons bezoek. Wij gingen altijd gelijk op pad als de poort van het restkamp open ging. Dat was om 06.00u en net voor zonsopgang. En dan maar hopen dat je met het mooie goudenlicht wild tegen kwam. Soms had je geluk, maar soms had je ook de pech dat de dieren verscholen zaten in de bush. Maar een bewolkte dag hadden we ook. Het was in ieder geval een uitdaging om te proberen mooie opnames te maken. En je moet je zeker niet alleen maar blind staren op de roofdieren of de big 5. Ook kun je hele mooie opnames maken van de vele antilope soorten, apen, gnoe’s en natuurlijk de vele soorten vogels die je tegen komt.


reuzenijsvogel bij de Sabie rivier

vorkstaartscharrelaar in het laatste licht

verreaux oehoe langs de weg bij Skukuza


zonsondergang Kruger NP

Afrikaanse luchten...


olifant neemt een zanddouche


zebra met een lachbui


nijlpaard in Sunset Lake bij Lower Sabie


een kleine nijlkrokodil wacht geduldig op een prooi bij Biyamiti Weir


begroetingsceremonie tussen twee olifanten


Een van de Big 5 langs de weg bij Lower Sabie


impala met roodsnavelossepikker


de gnoe

Op mijn website staan meer nieuwere beelden van de Zuid Afrika reis